Voor het berekenen van je uurtarief zijn er al vele columns geschreven. Als zelfstandige kun je nu eenmaal niet vanuit dienstverband 1-op-1 je loondienst salaris doorberekenen naar een uurtarief. Wat je echter nog wel eens tegenkomt is het afgeven van een uurtarief of een dagtarief.

Met name in Nederland is een uurtarief gebruikelijk, echter wordt een dagtarief ook geregeld gevraagd. Als je bijvoorbeeld via een Britse of Belgische intermediair aan de slag gaat, zul je vaker met een dagtarief rekenen.

Dagtarief

Dit is wel een uitdaging. Een dagtarief betekent in beginsel dat je voor een dag werken een vaste vergoeding afspreekt. In de praktijk betekent dit vaak dat je een normale werkweek hebt van 40 uur, verspreid over 4 of 5 dagen. Meestal werk je de ene dag 7 uur, de andere dag 9 uur, enz. Geen probleem, toch?

Structureel meer werk

Het wordt wat anders als je opdrachtgever eigenlijk een iets te druk of zwaar project heeft lopen en je langzaam aan steeds langere dagen gaat werken totdat dit een structureel iets wordt. Bij 3 weken lang 12 uur per dag werken gaat er echt iets mis. In dat geval ben je bezig met anderhalve fte vervullen en dan ben je niet alleen een koopje voor je klant, maar ook jezelf aan het voorbij lopen.

Tijd om aan de bel te trekken dus. In de meeste gevallen zal de opdrachtgever begrijpen dat dit ook niet echt de bedoeling is en kan de situatie op twee manieren weer rechtgetrokken worden. Het is een piek die weer voorbijgaat en je kunt daarna weer even wat rustiger aan doen en je gemaakte uren compenseren met kortere dagen, of er wordt een extra persoon aangetrokken omdat het probleem structureel blijkt te zijn.

Uitbuiter

Anders wordt het als je een opdrachtgever hebt die niet te goeder trouw is, en helaas komen die soms ook voor. Iemand die het wel erg makkelijk vindt om voor de kosten van 1 fte eigenlijk anderhalve fte te hebben en ook niet van plan is om daar iets aan te wijzigen. Je wordt fijntjes op je contract gewezen, waarin niets vermeld staat over minimum of maximum aantal uren per week/per dag en enkel een vast dagtarief voor vijf dagen per week is afgesproken. Dan wordt het spannend om wat je daarnaast precies contractueel hebt laten vastleggen.

Je zult dan heel snel met elkaar om tafel moeten en bij uitblijven van een oplossing: op zoek naar wat anders. Hard werken vindt geen enkele zelfstandige een probleem. Overwerken of meer werken dan waarvoor je betaald krijgt ook niet, we kijken meestal niet letterlijk naar uurtje factuurtje. Het moet echter niet structureel worden en bij dagtarieven is dat minder inzichtelijk.

Geen vangnet

Je hebt namelijk uiteindelijk te maken met dat grote verschil tussen zelfstandige en een medewerker in loondienst. Als zelfstandige moet je je realiseren dat er geen vangnet is als je jezelf overwerkt, niemand die je tegen dit soort dingen beschermt. Eenmaal uitgeblust en opgebrand betekent dit onbetaald op de bank zitten zonder hulp van buitenaf. Dan is het risico echt wel hoger dan voor iemand in vaste dienst. Geen uitkering, geen ziekmelding met doorbetaling van inkomsten, geen fijne HR-medewerker die eens komt vragen wanneer je weer terug komt naar de werkvloer.

Simpelweg opgebrand, dus zonder opdracht en zonder inkomsten. Soms zelfs tot het niveau van geen nieuwe opdracht kunnen aannemen omdat je simpelweg op bent. Dat zijn geen situaties waar je als zelfstandige in wilt zitten, dus bedenk je goed: jij bent je eigen investering en bescherming, niet je opdrachtgever. Als je dus een tarief afgeeft, of dat nu een uurtarief of een dagtarief betreft, zorg ervoor dat je je bewust bent van het mogelijk voorkomen van dit soort situaties.